Louis Comfort Tiffany (ur. 18 lutego 1848 r., Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki, zm. 17 stycznia 1933 r., Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki), amerykański malarz, rzemieślnik, filantrop, dekorator i projektant, uznawany na całym świecie za jednego z największych twórców stylu secesyjnego.

Syn słynnego jubilera Charlesa Lewisa Tiffany'ego, studiował pod kierunkiem amerykańskich malarzy George'a Inness'a i Samuela Colmana, a także w Paryżu. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, został uznanym malarzem i współpracownikiem Narodowej Akademii Designu w Nowym Jorku. Twórca Towarzystwa Artystów Amerykańskich z Johnem La Farge i Augustem Saint-Gaudens'em

Jego eksperymenty z witrażem, rozpoczęte w 1875 roku, doprowadziły do założenia trzy lata później własnej fabryki szkła w Corona w Queens. W latach 90. XIX w. Tiffany był wiodącym producentem szkła, eksperymentującym z unikalnymi metodami barwienia. Wsławił się na całym świecie szkłem o nazwie Favrile (neologizm łacińskiego producenta ("rzemieślnika")). Szkło faworyzujące, iryzujące i swobodnie kształtowane, czasami łączone było ze stopami brązu i innymi metalami; te oznaczone "L.C. Tiffany" lub "L.C.T.", cieszyły się niezywkłą popularnością.

Po założeniu firmy dekoracyjnej znanej jako Tiffany Glass and Decorating Company, która służyła zamożnym Nowojorczykom, Tiffany został zatrudniony przez amerykańskiego Prezydenta Chestera Alana Arthura do renowacji sal recepcyjnych w Białym Domu, dla których stworzył wielki witrażowy ekran. Zaprojektował również kaplicę na Wystawę Światową (1893) w Chicago oraz ołtarz główny w katedrze św. Jana Bożego w Nowym Jorku. W 1911 roku stworzył jedno ze swoich największych osiągnięć - szklaną kurtynę dla Palacio de Bellas Artes w mieście Meksyk.